Gabonak heldu dira, jende askorengan poztasuna eragiten duen garaia da, baina pertsona asko deprimitzen duena ere bai. Gabonak iristen direnean, "ea bizkor pasatzen diren" pentsatzen duten pertsona asko daude. Ainhoa horrelakoa da, ez zaizkio Gabonak gustatzen eta gainera gaur egun txar bat eduki du, liburutegira joan da, mugikorrarekin artxibo bat partekatu behar zuen eta ez da ondo moldatu, ez dakiela ezer sentitu du. Gaur egun tontoa dela sentitu du.
Ainhoak, baina, asko daki, eta bereziki da trebea hainbat lan guztiz garrantzitsu eta gizartearentzako funtsezkoak egiten. Mediku batek bezala zaindu eta osatu ditu ingurukoak, etxea kudeatu du, eraman ditu etxeko kontuak (une on eta ez hain onetan), psikiatra lanak ere egin ditu (entzun, lagundu, aholkatu...), gelak antolatu ditu diseinatzaile onenaren antzera eta arropak konpondu jostun baten abileziaz... Zerrenda bukaezina da. Eta hala eta guztiz ere, Ainhoak "ez daki ezer".
Ez dakit Ainhoa kontsolatzeko balioko duen, baina agian Gabon gaueko afarian edo Gabonetako bazkarian gertatuko dena behin bakarrik gertatuko dela pentsatzeak lagunduko dio Ainhoari unea atseginagoa egiten. Agian, pentsatuko balu hurrengo urtean norbait falta daitekeela mahai horretan, edo bera ere egoera ezberdin batean egon daitekeela, modu ezberdin batera biziko du une hori.
Pertsona guztiek merezi dugu zainduak izatea, bereziki zaintzale direnak, eta, horrekin batera, ezin dugu ahaztu pertsona guztiek dugula bai geure burua eta bai besteak zaintzeko ardura, Ainhoak egin zuen moduan.
Bada justizia egiteko ordua.