Aurreko egunean, Goien tabernan kafea hartzen ari ginen bitartean, komentatu nuen aldaketa unean murgilduta gaudela. Nire irudipena da txio azkarren, garratzen, lotsagabeen eta ironikoen mundua eguneroko bizitzara eraman dugula, amen-omen eta gezur bihurtuta. Twitter bezalako sare sozial bat X bezalako sare sozial bat bilakatzeak (helburu bakartzat duena ondokoa kaltetzea) estaldura eman die zenbait pertsonari beren bizitzan modu berean jarduteko. Ironia fina eta sarkasmoa orain fake news edo albiste faltsuen forma duten erasoak dira, kaltetuaren erantzun bortitza eragin nahi dutenak, erasotua agerian uzteko. Hala daukagu gorrotatzailea edo haterra, gezurraz baliatuta, mindu nahi duen pertsona lotsarazteko ahaleginetan. Orain dela gutxira arte, gure gizarteak horrelako jokaerak baztertzen zituen, gure gizarte balioek ez zutelako onartzen gezurra erabiltzea norbait kaltetzeko. Gezurtia agerian geratzen zen, eta gizarteak gaitzetsi egiten zuen.
Gaur egun ez da horrelakorik gertatzen. Inposatu nahi diguten (eta jadanik inposatu diguten) arrakasta neurtzeko moduak bigarren plano batean jartzen ditu helburuak lortzeko erak eta prozesuak. Garrantzitsuena iristea da, berdin dio nola. Gezurra esaten baduzu, berdin dio; besteak mintzen badituzu, berdin dio. Gezurretan oinarritutako kontakizuna ez da kontrastatzen, oso azkar kontsumitzen diren sare sozialen bitartez iristen da. Ez dago araurik, ez dago etikarik. Gorrotatzailea bera ere bere gezurraz harrotuko da, badakielako ez duela ondoriorik izango. Horregatik, berdin dio gezurra esatea immigrazioari buruz, feminismoari buruz, lankide bati buruz, eskolako kide bati buruz... Albistearen titularra iristen da, eta inork ez du denborarik ematen artikuluaren edukia berrikusteko. Tuit-kolpera bizi gara (X-ren posteora, hobeto esanda), eta hori da munduko ordena berria.